Calexico sam gledao više puta uživo, i na “open air” koncertima, u dvoranama i intimnim klupskim prostorima, no njihova svirka u zagrebačkom “Pauku”, sva moja dosadašnja suočenja s bandom baca u drugi plan. Bio je to naprosto sjajan koncert na tragu onih nadahnutih svirki Los Lobosa i Dr. Johna u Boogaloou ili Chucka Propheta u &td-u koju godinu unatrag. Ipak, ako se već moraju povlačiti paralele, Calexico su po svemu ipak najbliži Wilcu.
Naravno i po kvaliteti njihovih zagrebačkih nastupa, po zajedničkoj prošlosti uronjenoj u alt-country i “no depression” pokret ranih devedesetih koje je Jeff Tweedy proveo s Uncle Tupelo a John Copertino s Howeom Gelbom u Giant Sand, po sklonosti i vještini – još od dana kad su Joey Burns i Copertino surađivali s Friends Of Dean Martine...
Naravno i po kvaliteti njihovih zagrebačkih nastupa, po zajedničkoj prošlosti uronjenoj u alt-country i “no depression” pokret ranih devedesetih koje je Jeff Tweedy proveo s Uncle Tupelo a John Copertino s Howeom Gelbom u Giant Sand, po sklonosti i vještini – još od dana kad su Joey Burns i Copertino surađivali s Friends Of Dean Martine...