jenčanja su se na našim prostorima desetljećima odvijala po istom scenariju: kod mladoženje se okupi njegova rodbina i prijatelji, raspjevana družina potom ide po mladenku, nakon reda pjesme i meze ide se u matični ured ili crkvu, a sve se zaključuje večerom i plesom u restoranu.
Fotografije za uspomenu snimale su se u tri ujutro, pokraj nevjeste koja je, znojna od plesa, već odavno ostala bez frizure i make-upa, i mladoženje, uglavnom crvenog i razdrljenog. Videokaseta, a potom i DVD, bilježili su uglavnom iste prizore.
Posljednjih smo se nekoliko godina kultivirali. Fotografije se snimaju ranije, na pravom sessionu, u “backstageu” je često mladenkina vizažistica koja popravlja i najmanju pobjeglu česticu pudera, a čin vjenčanja uglavnom se zabilježi samo u crkvi. Fotografij...
Fotografije za uspomenu snimale su se u tri ujutro, pokraj nevjeste koja je, znojna od plesa, već odavno ostala bez frizure i make-upa, i mladoženje, uglavnom crvenog i razdrljenog. Videokaseta, a potom i DVD, bilježili su uglavnom iste prizore.
Posljednjih smo se nekoliko godina kultivirali. Fotografije se snimaju ranije, na pravom sessionu, u “backstageu” je često mladenkina vizažistica koja popravlja i najmanju pobjeglu česticu pudera, a čin vjenčanja uglavnom se zabilježi samo u crkvi. Fotografij...